بسم الله الرحمن الرحیم
جوانهای در دل جنگل رویید و همسو با خلقت به آسمان قد کشید تا درختی تناور شد و در پایان جایش را به جوانههای دیگر داد و تنش را به انسان سپارد، اکنون ما مسئول این موهبت طبیعی هستیم تا آن را همچنان در مسیر خلقت نگه داریم، این چوبهای خشک را در بیس با هنر و صنعت میآمیزیم تا دوباره جوانه زنند، این بار در ذهن کودکانمان!
و کودکی که چوب را لمس میکند با روح طبیعت مانوس میشود و بی شک انسانی خواهد بود دوستدار طبیعت؛ امید داریم آیندگان، بیش از ما پیشینیانشان پاسدار طبیعت باشند و قدردان این مواهب.